Wat moet dat heerlijk zijn, om dagelijks te kunnen baden in morele verwaandheid. Jezelf beter kunnen maken, door op een ander af te geven. Dat het een pure vorm van narcisme is kan de deuger niet zien, maar dat hoort nou eenmaal bij narcisten. En dus bij deugers. Geen zelfreflectie. Slechts morele arrogantie, waarbij zijn of haar mening de waarheid is.
Het grootste probleem met deze psychische aandoening lijkt nog wel te zijn dat het, net als corona, besmettelijk is. Want als je een beetje een meeloper bent, dan hoor je toch liever bij het vak van de deugers, dan bij de andere mensen. Lekker inhoudsloos op andere mensen kunnen afgeven is de norm. En kijk uit, want laat je je in met de verkeerde personen of heb je een verkeerde mening, dan word je direct afgestraft door het deugkamp.
De deuger wil bepalen. Daarmee lijkt de deuger niets anders dan een diehard communist. Waarin de ijzeren wil regeert. Niets democratie. Iedereen moet voldoen aan de normen en waarden van links. Dat deze niet vaak consequent worden toegepast, dat deert ze niet. Zo draaikont de deuger zich door het leven. Het ene moment mag je niet zwart zeggen, maar wit is geen probleem. Zal wel white privilege zijn.
Inmiddels weet ik niet of ik deugers nou moet haten, of er gewoonweg medelijden mee moet hebben, aangezien ze zo nu en dan ook wel aandoenlijk zijn in hun gestumper. Neem bijvoorbeeld de vele naakte extreemlinkse feministes, die al naakt lopend, met overwegend platte hangende tieten want dat vega dieet eist hier en daar zijn tol, een vuist makend tegen seksisme.
Het allergrootste probleem is dat de deuger een gebrek aan verstand heeft. Een gebrek aan het bevatten van oorzaak en gevolg. De deuger is blind voor alle ellende die links beleid met zich meebrengt, sterker nog, de deuger geeft rechts de schuld van alles. En om dat te bevestigen heeft de deuger ook nog eens een enorm vertekend beeld van links en rechts.
Kortom. Wees geen deuger. Wees gewoon jezelf. En trap niet in onzin.
